Author: fahriyeozay

Doğup büyüdüğü yere ait değil insan. Acı çektiği ya da çok mutlu olduğu yere de ait değil. İnsan, olmak isteyip de olamadığı yere ait. Şey gibi bir his işte bu Çok, çok susamak. Ah şu kocaman insancıklar yerle bir eden…

Sahi siz KADINLARI sevdiniz mi. Saydınızmı. döverekmi, duygusal şiddet uygulayarak zorla sahip olarak mı.? sevdiğiniz kadını.. Siz kadını severken saçına, yüreğine, ruhuna dokunabildiniz mi Keşfedebildiniz mi saklı dünyasını, hayallerını, umutlarını … ‘Ben Kadındım oysa ve öncelikle İNSAN ım. Ve yaşamın…

yırtarak geçiyor kalbimizden hayatı da törpüleyen zaman İçimizde kocaman bir acı dokunsalar gözyaşlarımız sel olacak. Çaresizce Dünyanın halini anlamaya çalışıyoruz. Bitmek nedir bilmeyen kirlilikler. umudumuzu kırmadan direniyoruz, her doğan günü içimiz acısada gülümseyerek kucaklıyoruz. böyle günlerde hayat hem acıya, hem…

Savaşa uyanmak çok büyük acı. Keşke uçsuz bucaksız sevgimle Dünyayı kucaklayabilseydim. Ve Dünyanın akışını barıştan Sevgiden yana yönlendirebilseydim… Her savaştan geriye üç ordu kalır: Ölüler ordusu, yas tutanlar ordusu, hırsızlar ordusu. Bertholt Brecht ‘Yemin ederim ki, dünyanın bütün toprakları bir…

Zamanın eli değdi bize çoktan değişti her şey aynı değiliz hiçbirimiz, zaaflarımıza, geceleremize Neler oldu. Nerde kaldı mis kokulu mor mor açan Menekşelerimiz… Hatalarımız çok mu ki henüz açmadı menekşeler. Yoksa Sevgiyi Sevmeyi mi unuttu kalpler. Ne güzel olurdu herkes…

Günler Aysın. Umuda Maviye. Diye dilek tuttum. Çiçek tohumları serptim Güzel Adamın güzel topraklarına. Çekim yasasına yalvardım Sevgi savaşları yağdırsın kalplere. Topraklarım arınsın kirlilikten kötü düşüncelerden. Hiç bir çocuk üzülmesin, öksüz kalmasın. Ah benim güzel ülkem Kıbrıs’ım ne zaman son…

Kaç kere geleceğiz bu Dünyaya, hiç düşündükmü söylermisiniz? Bu sefer olmadı, yanıldık mı. Kaç hakkımız Kaç şansımız olabilir. Hiç değil mi. Koskocaman bir hiç. Sevgiye Saygıya sarılacağımız yerde bir küs, bir barışık, birde hoyratça kullandığımız coğrafyamız. Bir kullanımlık küçükcük bir…

Kalemim hüzünlü içime düşen ateşin farkında. Ah benim Şiir yüreklim, güzel gözlüm. Ailemizin üstüne düşen bu kaçıncı acı yüklü ateş, içimiz ALEV. ALEV Sözün bittiği yerdeyiz. Zeka’cığım canımın içi. benim güzel Gözlüm güzel yüreklim. Ne yazacağımı bilmiyorum kalemim yar olurmu…

“Hava soğuyunca değil, yüreği soğuyunca başlarmış insanın kışı!” Son günlerde içimiz üşüyor bir çok olumsuzluklar karşısında. Mevsim zaten Kış. Ortam neden kış anlamış değilim. Eletriklerin gidip gidip gelmesimi yoksa tüpsüzlükmü. Hayır hayır Bir çok insanın kışa dönen yürekleridir. “Bir güzellik…

Yılmadan Usanmadan Güzel günlerin geleceğine etrafımızda güzel insanların olduğuna İnanarak yürüdük bu yollarda. Yaşamı hep güzel düşüncelerle hiç kimseye boyun eğmeden kucakladık… Çok çok İnsanlar oldu hep yanıbaşımızda, varla yok arasındaki duruşları ile Birde hayaller oldu, oldukça uzak lakin yokluğu…